Mijn motivatie
Aan de beslissing om voor langere tijd naar Oekraine te gaan is heel wat vooraf gegaan. Werken in het buitenland, een vreemde omgeving, een vreemde taal, zonder familie en vrienden, is niet direct waar ik al mijn hele leven van droom. Zorgen voor diegene die het minder hebben, de zwakkere, die afhankelijk zijn van anderen en niet voor zichzelf op kunnen komen, dat is wel iets waar ik altijd al een passie voor heb gehad. Dat heb ik de afgelopen jaren kunnen doen door mijn studie en werk met dieren, nu hoop ik dat te kunnen doen door voor de baby’s in Oekraine te zorgen.
Baby’s in Oekraine
In Oekraine leven helaas veel mensen in armoede en de omstandigheden voor een baby om thuis op te groeien zijn lang niet altijd goed. Baby’s tot 1,5 jaar leeftijd worden opgenomen in het ziekenhuis als hun ouders niet voor ze kunnen zorgen,als hun ouders ze hebben achter gelaten of als ze te zwak zijn voor de omstandigheden thuis. De verpleging in het ziekenhuis doet haar best om goed voor deze kinderen te zorgen. Toch komen de kinderen helaas nog veel te kort. Waar in Nederland baby’s worden aangemoedigd om te lachen, te brabbelen, om te rollen en te gaan kruipen, liggen deze baby’s de hele dag in hun bedje en hebben alleen tijdens het verschonen en de fles even contact met mensen. De baby’s lopen dan ook vaak achter in hun ontwikkeling en missen juist in deze belangrijke start van hun leven veel liefde.
Gods plan
Ik geloof in God en geloof dat Hij betrokken is bij ons leven en met ieder van ons een plan heeft. Ik heb de afgelopen jaren dan ook veel nagedacht en gebeden over wat Gods plan met mijn leven is. Toen ik via de stichting Childrens Relief hoorde van de baby’s in Oekraine is dit altijd in mijn hoofd blijven zitten. Ik geloof dat God ons de opdracht geeft om voor elkaar te zorgen. Over wat Gods plan met mijn leven precies is ben ik zeker nog niet uit, maar dat hoeft ook niet. Eigenlijk is het niet zo ingewikkeld wat God van ons vraagt: dicht bij Hem leven en de liefde die Hij geeft door geven. Dat kan op zoveel verschillende manieren. Ik hou heel veel van kinderen en geloof dat God mij die liefde heeft gegeven om uit te delen.
In april ben ik al twee weken in Oekraine geweest om in het ziekenhuis te werken. Ik heb genoten van elke dag dat ik met ze mocht werken. We namen ze in groepjes mee naar een grote box waar ze samen konden spelen en kruipen of we namen ze gewoon een tijd op schoot en praatten tegen ze en zongen liedjes. Het was heel mooi om te zien hoeveel plezier ze hierin hadden. Na deze reis kon ik het werk niet meer loslaten. Het verlangen om langer voor deze kinderen te zorgen werd zo sterk, dat zelfs de stap om alleen naar een vreemd land te gaan, zonder mijn familie en vrienden me niet meer tegen kon houden. In november hoop ik dat het eindelijk zover zal zijn!